Miastenia jest chorobą autoimmunologiczną, a więc związaną z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu odpornościowego, który wytwarza przeciwciała skierowane przeciwko własnym komórkom. Dochodzi wtedy do zaburzeń w przekazywaniu impulsów z zakończeń nerwów ruchowych do mięśni.
Miastenia to nadmierna męczliwość mięśni po wysiłku nawet niewielkim, u 10% chorych choroba ustępuje sama. Niestety może cały czas powoli rozwijać się. Objawy mogą nasilać się przy infekcji, stresie, przemęczeniu, nieleczonej nad lub niedoczynności tarczycy. Choroba dotyczy wyłącznie mięsni szkieletowych, nie atakuje mięśni gładkich jelit, pęcherza, macicy i mięśnia sercowego. Nie dochodzi do zatrzymania akcji serca, chore kobiety mogą rodzić siłami natury. Częściej chorują kobiety po 40 r.ż. , mężczyźni po 60 r.ż. .W Polsce szacuje się około 3000 chorych. U około 10% chorych na miastenię stwierdza się obecność guza nowotworowego grasicy, która nie uległa atrofii.
Objawy miasteni to przede wszystkim nadmierna męczliwość mięśni, która ustaje po odpoczynku, a także opadanie powiek, zmiana mimiki twarzy, opadanie żuchwy, osłabienie gryzienia, żucia i połykania, osłabienie głosu, opadanie głowy, osłabienie mięśni rąk w czasie wykonywania czynności, a w konsekwencji problemy z myciem się czy uczesaniem i osłabienie mięśni nóg w czasie chodzenia, a w tym problemy z wchodzeniem po schodach czy bieganiem. W przebiegu miastenii może także dochodzić do osłabienia mięśni oddechowych, co bywa powodem duszności i może prowadzić do niewydolności oddechowej.
W celu rozpoznania choroby najważniejszy jest obraz kliniczny, tzn. objawy podawane przez chorego w czasie wywiadu i obserwacja lekarza w trakcie badania. Lekarz może poprosić chorego np. o zamykanie i otwieraniu oczu lub o czytanie na głos. Dzięki takim czynnościom można ocenić męczliwość mięśni. Następnie lekarz może skierować pacjenta na badania dodatkowe takie jak: rezonans magnetyczny czy EMG czyli elektromiografię.
W leczeniu miastenii możemy wykorzystywać środki farmakologiczne, podawane doustnie na zlecenie lekarza. U połowy chorych leki te są skuteczną metodą leczniczą i dzięki temu pacjent może prowadzić norm lamy tryb życia. U ludzi którzy mają przetrwałą grasicę, a objawy nie ustępują pod wpływem leczenia farmakologicznego, przeprowadza się operację usunięcia grasicy, czyli tymektomię. U ponad połowy chorych objawy choroby ustępują do 5 lat po takim zabiegu.
Postępowanie fizjoterapeutyczne jest również bardzo ważne w przebiegu choroby. Program fizjoterapeutyczny chorego dostosowany jest indywidualnie, uwzględniając przede wszystkim okresy zaostrzeń objawów i efekty po przejmowanych lekach. Należy pamiętać, o tym ,że nie wolno ćwiczyć z takim pacjentem na siłę, a on szybko się męczy. Możemy wykorzystywać w planie rehabilitacyjnym ćwiczenia oddechowe, muzykoterapię, ćwiczenia korekcyjne, naukę odksztuszania i ćwiczenia przyjmowania pokarmów. A także edukujemy pacjenta czym jest ergonomia pracy i wypoczynku i jak ją stosować, przeciwdziałamy przykurczom, poprawiamy wydolność spacerami na świeżym powietrzu, możemy również wesprzeć się pomocą logopedyczną, psychologiczną i fizykoterapią m.in. wodolecznictwem, elektrolecznictwem, światłolecznictwem, okładami, masażem leczniczym.