Staw skokowy jest jednym z ważniejszych stawów w naszym organizmie. To on przenosi ciężar naszego ciała podczas każdego wykonanego kroku, co powoduje, że bardzo często mamy do czynienia z jego kontuzją.
Staw skokowy posiada bardzo skomplikowaną budowę, co dodatkowo sprzyja urazom. Urazy te nie dotyczą tylko i wyłącznie sportowców (jednak ryzyko jest znacznie większe), ale również każdego z nas, bowiem każdy wykonuje dziennie setki, tysiące kroków. Nie oznacza to jednak, że powinniśmy ograniczyć chodzenie – wręcz przeciwnie, brak ruchu jest tragiczny w skutkach dla naszych stawów. Zdrowa osoba powinna dziennie zrobić między 6, a 10 tys. kroków.
Staw skokowy dzieli się na górny i dolny.
Staw skokowy górny (odpowiedzialny za ruchy: zgięcia grzbietowego i podeszwowego stopy) jest połączeniem dalszego końca kości piszczelowej i strzałkowej z bloczkiem kości skokowej, natomiast staw skokowy dolny (odwracanie i nawracanie stopy), to połączenie kości skokowej z kością piętową oraz kością łódkowatą.
Do najczęstszych kontuzji stawu skokowego zaliczamy skręcenie, zwichnięcie i złamanie. Czynnikami sprzyjającymi urazom są: uprawianie sportu, otyłość, osłabienie siły mięśniowej, niewydolność struktur ograniczających ruch w stawie, a także nieodpowiednie obuwie (w tym chodzenie na wysokim obcasie).
W przypadku urazu stawu skokowego należy go odpowiednio zabezpieczyć i udać się/zadzwonić na pogotowie. Do pierwszych czynności, jakie powinniśmy zrobić należy założyć opaskę uciskową powyżej kostek (może być pasek od spodni, zwinięta koszulka), aby ograniczyć dopływ krwi, co za tym idzie nie doprowadzimy do powstania dużego obrzęku. Po założeniu opaski należy przyłożyć zimny okład.
Leczenie w większości przypadkach polega na usztywnieniu i odciążeniu kończyny, a także na przyjmowaniu środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, rzadko kiedy potrzebna jest interwencja chirurgiczna. Istotną rzeczą jest wykonywanie ćwiczeń izometrycznych w przypadku usztywnienia stawu – ograniczy to postępujące zaniki mięśniowe i pozwoli na szybszy powrót do pełnej sprawności ruchowej. Po 2-3 tygodniach od wystąpienia urazu można zastosować ciepłe okłady – przyspieszy to wchłanianie się powstałych siniaków. Niewątpliwie w celu szybszego odzyskania pełnej sprawności po raz kolejny istotną rzeczą jest rehabilitacja, w której można wykorzystać zabiegi fizykalne m .in pole magnetyczne, laser, krioterapie oraz kinezyterapie m.in. ćwiczenia izometryczne.